Θέμα για τον Φεβρουάριο, η "Αγάπη"!
Μπορεί να πλησιάζει η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου και οι Διαφημίσεις με Κόκκινα Τριαντάφυλλα και Σοκολατένιες Καρδιές να αγχώνουν τους Συντρόφους και να πειράζουν τους Ελεύθερους Ωραίους...
εμείς όμως θέλουμε Αγάπη!
...
Ω μελίσσι μου, πιες
Απ’ αυτόν τις γλυκές
Τις αγνές ευωδιές
Της ψυχής μου!
Ω μελίσσι μου, πιες
Απ’ αυτόν τις γλυκές
Τις αγνές ευωδιές
Της ψυχής μου!
Σ’ αγαπώ τι μπορώ
Ακριβέ να σου πω
Πιο βαθύ, πιο απλό
Πιο μεγάλο;
Ακριβέ να σου πω
Πιο βαθύ, πιο απλό
Πιο μεγάλο;
Η Αγάπη είναι Υπέροχη. Όση καρδιά δίνεις, τόσο περισσότερη έχεις,σε αντίθεση με τα χαρτιά και τα νομίσματα.
Υπάρχουν διάφορες εκφράσεις της και όλοι μα όλοι έχουμε τουλάχιστον ένα τρόπο για να την εκφράσουμε.
Οι μπλόγκερ καλούμαστε τις επόμενες 2 βδομάδες να την δείξουμε με μια συνταγή που θα φτιάχναμε για κάποιον που αγαπάμε ή για κάποιον στον οποίο θέλουμε να δείξουμε αγάπη,φροντίδα. Να του δείξουμε πως κάποιος νοιάζεται.
Πολλοί θυμούνται με νόστο τα φαγητά,τα ψωμιά ,τις πίτες της γιαγιάς. Μιας μορφής που μπορεί να έφυγε από τη ζωή μας αλλά η εικόνα της ανεξίτηλη: Σκυμμένη πάνω από τη σκάφη με τη ζύμη ή την κατσαρόλα με το γλυκό της φαγητό. Σιωπηλή,συγκεντρωμένη να δίνει το μυστικό υλικό της συνταγής: την Αγάπη.
Το φαγητό της μαμάς, ειδικά για όσους επιστρέφουμε κάθε μερικούς μήνες στο πατρικό μας. Σίγουρα πολλές βρίσκονται στον ρόλο της μάνας. Απίστευτος ρόλος. Πώς τα καταφέρνετε να δίνετε τόσα ;
Περνώντας τα οικογενειακά σύνορα, θυμάσαι το πρώτο πιάτο που ίσως μαγείρεψες για τον Έρωτα. Την πρώτη σπιτική πίτσα που φτιάξατε με τους Κολλητούς. Μπορεί να την φάγατε κάρβουνο αλλά την απολαύσατε γιατί είχε φτιαχτεί με κέφι. Ακόμη και μια σκέτη μακαρονάδα γίνεται πεντανόστιμη όταν την φτιάχνεις με φίλους. Μήπως επειδή βρίσκεται σε αυτήν το μυστικό υλικό της γιαγιάς; :))))))))))
Η πρώτη σοκολατίνα, που οπτικά προμήνυε μια καταστροφή αλλά ήταν πεντανόστιμη.
Τα κόκτεηλς που φτιάχνεις για την γυναικοπαρέα,τις κολλητές σου. Όσο περνάνε τα χρόνια,τόσο καλύτερη η σχέση. Και με κάποιες μοιράζεσαι Αγάπη. Τα παιδιά τους είναι και δικά σου. Μετά την οικογένεια έρχονται αυτές ακριβώς οι Φιλίες.
Χωρίς να ανάψεις τον Φούρνο. Θες καλά υλικά,γερά χορευτικά κι αρκετά παγάκια! Χικ χικ χικ... :)))
Είναι και οι άνθρωποι που ζούνε μόνοι.
Συνταξιούχοι χωρίς οικογένεια κάπου κοντά. Σέρνονται μέσα στο σπίτι λόγω ηλικίας, λόγω λόγω λόγω...
Κάθε μέρα όμως περιμένουν το κτύπημα στην πόρτα που θα τους φέρει ένα πιάτο φαγητό από την γειτόνισσα,τον γείτονα.
Καμία αυταρέσκεια. Μονάχα σεβασμός για τα χρόνια. Όλοι γνωρίζουμε πως υπάρχουν τέτοιοι χρυσόκαρδοι γείτονες ακόμη και στις μέρες μας ή μάλλον ειδικά στις μέρες μας.
Εκπαιδευτικοί,που βλέποντας τα παιδάκια τους να έρχονται στο σχολείο χωρίς ψωμί,φροντίζουν όπως μην μείνουν νηστικά. Σιωπηλοί άγγελοι.
Κανένας δεν μιλάει.
Η αγάπη είναι παντού.
Κι ας μην διαφημίζεται.
Απλώς δωρίζεται.
Αυτό καλούμαστε στις επόμενες μέρες να ετοιμάσουμε λοιπόν...
Καλό Παιχνίδι!